Zuster Paula - 16 februari 1998!

18 Augustus 2023 Actua nieuws

Van 1998 tot 2023

Op 16 februari 1998 verhuisde het AZ Sint-Maria van de Monseigneur Senciestraat in het centrum van Halle naar het splinternieuwe complex op de ‘Grote Weide’. Kosten noch moeite werden gespaard om hier een modelziekenhuis van te maken. Ook de verhuis was er één om ‘u’ tegen te zeggen. Niet alleen de 380 personeelsleden en de ruim 50 artsen werden met hun hebben en houden overgebracht. Ook de 100 nog aanwezige patiënten die waren opgenomen, verhuisden in de meest veilige omstandigheden. En dat alles op één dag tijd! Met een aantal boegbeelden uit ons ziekenhuis blikken we terug op deze verhuis en op de vele ontwikkelingen die het AZ Sint-Maria sindsdien onderging.

Alles maakte ze mee vanop de eerste rij. Sterker, ze organiseerde mee de verhuis van ons ziekenhuis van A tot Z. Minutieus pluisde ze uit hoe de overstap vlot en comfortabel kon verlopen. Zuster Paula, 40 jaar lang hoofdverpleegkundige Cardiologie en naar eigen zeggen ‘getrouwd met haar werk’, blikt terug.

Hoe is de verhuis toen verlopen, Zuster Paula?

Zuster Paula: “Hectisch, maar achteraf bekeken is alles zeer efficiënt verlopen. Omdat we op een maandag verhuisden, moesten medicatie en materiaal al in het weekend worden overgebracht. Van vrijdag- tot zondagavond waren we bezig met inpakken, in (onze eigen) auto’s laden, overbrengen en weer uitpakken. Iedereen zette zich 200% in. De samenwerking was fantastisch! Op 16 februari kwam het er dan op aan de 100 patiënten comfortabel en met minimale zorgonderbreking te verhuizen. Wie mocht zittend en wie moest liggend worden overgebracht? Ook dat vroeg een grondige voorbereiding. De ambulances reden continu af en aan en er kwam zelfs politiebegeleiding aan te pas om alles veilig te laten verlopen. Als ik er nu op terugkijk, was het een titanenwerk. Maar alles is uitstekend verlopen!”

Welke zijn voor u de grootste veranderingen in die 25 jaar?

Zuster Paula: “Alles is veranderd! Te beginnen bij de zorg zelf. Vroeger moest een patiënt met een hartinfarct vooral rusten en in bed blijven. Sommigen lagen tot zes weken op de afdeling. Vandaag gaan de meest ernstige patiënten naar een universitair ziekenhuis voor een coronair onderzoek en/of een behandeling. Voor de verdere opvolging of revalidatie kunnen ze dan weer bij ons terecht. De opname duurt hooguit een paar dagen. Uiteraard spelen ook nieuwe medische inzichten daarbij een grote rol."

Ongetwijfeld was ook de nieuwe infrastructuur een hele verbetering?

Zuster Paula: “Absoluut. Alleen al de indeling. In de oudbouw lagen alle patiënten door elkaar. Als verpleegkundige moest je van alles op de hoogte zijn en met alle artsen kunnen samenwerken. Vandaag hebben we een duidelijke structuur, met aparte afdelingen, waar de zorg veel meer gespecialiseerd wordt toegediend. En van infrastructuur gesproken: wist je dat er in de oudbouw nog gebruik werd gemaakt van toiletpotten op de kamers? Vandaag beschikt iedereen gelukkig over een badkamer met toilet. Dat biedt zowel de patiënt als de verpleging en zorgkundigen een pak meer comfort!”

En de materiële middelen?

Zuster Paula: “Ook die zijn er enorm op vooruit gegaan! De apparatuur was
vroeger niet aangepast aan de noden van een hartpatiënt. Hoog-laag bedden bestonden niet. Patiënten moesten door ons in en van het bed worden getild. Later kregen we daarbij wel de ondersteuning van een ‘stalen verpleegster’. Computers…? Hadden we niet. Alles, inclusief de toegediende medicatie, moest op papier worden genoteerd. De communicatie verliep daardoor trager en uiteraard minder feilloos. Ik herinner me ook dat we op Interne Geneeskunde slechts één apparaat hadden voor hartmonitoring. Overdag moest dit in het operatiekwartier staan. Wij konden er dus alleen ’s nachts over beschikken, bij één enkele hartpatiënt. De bewaking van de andere patiënten gebeurde dus door observatie. Vandaag is er voor elke hartpatiënt een telemetrie op de kamer. Zo kunnen we bij 16 patiënten tegelijkertijd van op afstand aan cardiobewaking doen. Een hele geruststelling voor iedereen! Ja, we komen van ver, nietwaar?"